CHALLENGING SOFI
Μίλησα με τη Δήμητρα αρκετές φορές μέχρι να ξεκινήσω να γράφω αυτές τις γραμμές, ειδικά όταν και η ίδια βρισκόταν στο στάδιο “πάμε να το κάνουμε;” και την κοιτούσα μέσα στα μάτια χωρίς να μιλώ, αλλά εκείνη ήξερε ήδη την απάντηση.
Μου πρότεινε να συνεργαστούμε για το SALON DES IDEES και της είπα αμέσως ΟΚ. Mετά όμως ξεκίνησα να αποδομώ μέσα μου το «Οκ» μου, τη δική μου έγκριση, το δικό μου ναι, με την εξής φοβισμένη σκέψη: «θα προλάβω; »
Η ζωή μου κατακλύζεται καθημερινά από “πρέπει” και όλο και λιγότερα θέλω. Ας πούμε ότι “πρέπει” να μιλήσω στην απαιτητική πελάτισσα που δεν σταματάει να με καλεί στα άγρια χαράματα (και όχι δεν επιτελώ κάποιο λειτούργημα, δεν είμαι γιατρός και δεν σώζω ζωές, αλλά μόνο έτσι μπορώ να την καθησυχάσω πως είναι όλα καλά με το site της στις 00.30 και θα ξημερώσει και θα συνεχίσει να είναι καλά), και ας πούμε ότι “θέλω” οπωσδήποτε να βλέπω τους φίλους μου (γιατί αλλιώς δεν έχει βενζίνη ο οργανισμός μου).
Και όλο αυτό με έκανε να γράψω 2-3 μηνύματα στη Δήμητρα ότι «δεν μπορώ, δεν προλαβαίνω, δε θα είμαι συνεπής»… δεν της τα έστειλα όμως ποτέ! Ευτυχώς βέβαια γιατί αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή με γεμίζει χαρά, με ολοκληρώνει και τελικά πήρε τη τιμητική του θέση στη λίστα με τα υπόλοιπα “θέλω” μου.
Είμαι η Σόφη και αγαπώ το Νοέμβρη. Έχω περάσει 29 από τότε που γεννήθηκα. Η δύναμή μου και η αδυναμία μου, είναι ο άνθρωπος. Πιστεύω σε αυτόν και αγωνίζομαι με μια αθεράπευτη αισιοδοξία να αποδείξω σε όλους (και σε μένα) ότι η ζωή είναι ωραία, ακόμα και τις στιγμές που δεν είναι. Αγαπημένη μου ταινία; La vitta e bella, γιατί ο Benigni είναι ο μόνος που λέει buongiorno principessa τόσο ζωντανά, ενώ δεν δίστασε να θυσιάσει το παραμικρό ίχνος ρεαλισμού προκειμένου να αναδείξει την μεγαλειότητα της ζωής και της ομορφιάς που βρίσκεται μέσα της. Και γιατί επίσης μας προειδοποιεί για τις ανατολές που πρέπει να απολαύσουμε. Και για τις αναστολές που πρέπει να προσπεράσουμε.
Μόνιμα ερωτευμένη. Αν δεν αισθάνομαι ερωτευμένη, αισθάνομαι κενή. Αγαπάω πολύ τα ζώα και πιστεύω πως θα καταλήξω με 20 σκυλιά γύρω μου να φροντίζω. Για να είμαι ευτυχισμένη χρειάζομαι καλό ύπνο και ποιότητα. Στις σχέσεις μου, στις συναναστροφές μου, στο φαγητό μου. Και παναντολ έξτρα αναβράζον. Πίνω πολλά από αυτά. Το μέσα μου δεν μπορεί να διαχειριστεί το έξω μου και πονάει το ενδιάμεσο που λέγεται μυαλό.
Κατέληξα να γράφω για τη ζωή μου. Στόχος μου είναι να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου, και να φτάσω στο σημείο όπου θα οδηγώ σε κατάσταση ζεν και δεν θα μαλώνω με τους άλλους οδηγούς. Για το τελευταίο δεν είμαι και τόσο σίγουρη. Εύχομαι λίγο να σας ταξιδέψω στους δικούς μου δρόμους. Βαριέμαι μονάχη στο αμάξι.
