24 Οκτ Γυναικείες φιγούρες ως πηγή έμπνευσης μεγάλων ζωγράφων
Γυναίκες όμορφες, γυναίκες μυστήριες, γυναίκες επαναστατικές, γυναίκες με αδυναμίες και ψεγάδια, γυναίκες με δύναμη και χαρίσματα. Η γυναικεία ομορφιά αποτυπώθηκε σε πολλούς πίνακες ζωγραφικής και υπήρξε πηγή έμπνευσης για αιώνες σπουδαίων καλλιτεχνών. Ποια ήταν όμως, τα μοντέλα πίσω από τα έργα;
Griet η υπηρέτρια («Girl with a Pearl Earring» του Jan Vermeer)
«Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι», ή αλλιώς η υπηρέτρια Griet, με την οποία ο Vermeer είχε σεξουαλικές επαφές. στην πραγματικότητα βέβαια, πρόκειται μάλλον είτε για την Magdalena van Ruijven, την κόρη του πατριού του Vermeer, είτε για την κόρη του ίδιου, Μαρία. Πρόκειται για ένα αριστούργημα της Ολλανδικής Χρυσής Εποχής που μαγνήτισε τους θεατές με το βλέμμα της από τότε που ο πίνακας επανήλθε στα τέλη του 19ου αιώνα.
Καθώς το μοντέλο του είναι ντυμένο με ένα τουρμπάνι, υποστηρίζεται ότι ο πίνακας του Vermeer δεν πρέπει να κατηγοριοποιηθεί ως πορτρέτο, αντ’ αυτού οι περισσότεροι μελετητές συμφωνούν ότι το πορτρέτο ανήκει σε ένα είδος ζωγραφικής που ονομάζεται Tronie και ξεκίνησε στις κάτω χώρες την εποχή του Vermeer. Αυτός ο τύπος έργου τέχνης συχνά απεικόνιζε χαρακτήρες ή αρχέτυπα παρά πραγματικούς ανθρώπους και συνήθως επικεντρώνεται σε μοντέλα ντυμένα με φανταστικά ρούχα τα οποία πόζαραν σε ορισμένες υπερβολικές θέσεις.
Dora Maar («Dora Maar au Chat» του Pablo Picasso)
Η σοσιαλίστρια φωτογράφος Dora Maar ήταν η πιο ενδιαφέρουσα προσωπικότητα από τις ερωμένες τους Πικάσο. Υπήρξε η μούσα του για πληθώρα έργων, συμπεριλαμβανομένης και της σειράς «Weeping Woman». Η ίδια όταν ρωτήθηκε για τα πορτρέτα της, είπε χαρακτηριστικά: “όλα τα πορτρέτα μου είναι ψέματα. Είναι ο Πικάσο. Καμία δεν είναι η Ντόρα Μάαρ”. Η θυελλώδης σχέση τους τελείωσε το 1945, από την οποία η Maar δεν ανέκαμψε ποτέ, λέγοντας «Μετά τον Πικάσο είναι μόνο ο Θεός». Ο συγκεκριμένος πίνακα του Πικάσο «Dora Maar au Chat» πωλήθηκε τα 2006 έναντι 95 εκατομμυρίων δολαρίων.
Edith’s Portrait (Egon Schiele)
Ένας διάσημος, τολμηρός καλλιτέχνης από τη Βιέννη, ο Έγκον Σίλε, ζωγράφισε το εντυπωσιακό πορτρέτο της συζύγου του το 1915. Η τρυφερή εικόνα της Εντίθ, την οποία ζωγράφισε το ίδιο έτος που παντρεύτηκαν, απεικονίζει τα χαρακτηριστικά της που μοιάζουν με κούκλας και τα μακριά χέρια της. Το πολύχρωμο φόρεμά της που υποδηλώνει αγνότητα και την αθώα παρουσία, κυριαρχεί στο έργο τέχνης, ενώ τα μάτια του μοντέλου του κοιτάζουν με παιδική αθωότητα μέσα από το χλωμό πρόσωπό του. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα έργα τέχνης του, στα οποία κυριαρχούν ασυνήθιστες πόζες, γυμνές φιγούρες, σχεδόν καρικατούρες, ο Σίλε στη συγκεκριμένη περίπτωση απεικόνισε μια γυναίκα με άσπιλη ψυχή και αγνή ομορφιά.